Το 2009, πέρασαν 200 χρόνια από τη γέννηση του Nikolai Vasilyevich Gogol (1809-1852).  Με απόφαση της UNESCO το 2009 κηρύχθηκε Διεθνές Έτος Γκόγκολ.  Τότε, η περιφερειακή επιστημονική βιβλιοθήκη Ivanovo  (http://www.ionb.ru/publishing-activity/gogol/index.html)  παρουσίασε την ηλεκτρονική έκδοση  "Nikolai Vasilievich Gogol στις Καλές Τέχνες" . Συνολικά περίπου 300 εικονογραφήσεις χρησιμοποιήθηκαν στην εργασία: φωτογραφίες, πίνακες ζωγραφικής, γραφικά και γλυπτά, καθώς και εικονογραφήσεις για τα έργα του συγγραφέα, σύγχρονων με τον Γκόγκολ καλλιτεχνών και αλλά και καλλιτεχνών του εικοστού αιώνα).  Για να προσδιορίσουν και να επιλέξουν αυτά τα υλικά, οι συντάκτες του έργου βασίστηκαν κυρίως στους πόρους της Περιφερειακής Επιστημονικής Βιβλιοθήκης του Ivanovo. Πώς είδαν οι Ρώσοι εικαστικοί τον Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ; Perov V. Η ταφή του Γκόγκολ από τους ήρωες των έργων του, μολύβι. Ivanov AA O N.Γκόγκολ στην "Εμφάνιση του Χριστού στον λαό&q

Ο Γάμος Ο Νικολάι Βασίλιεβιτς  Γκόγκολ έγραψε το έργο που μας είναι γνωστό ως «Ο Γάμος» το 1833, όταν ήταν 24 ετών. Το έργο, δηλαδή, τοποθετείται στην ίδια περίοδο με μερικές από τις πιο διάσημες σύντομες ιστορίες του, μεταξύ των οποίων και το «Ημερολόγιο ενός Τρελού». Savitsky Κ 1904-1905, "Ο Γάμος", Iνδική Mελάνη Το προσχέδιο του «Γάμου» τιτλοφορείται «Οι Κρατικοί Σύμβουλοι» (αλλού μεταφρασμένο και ως «Οι Γαμπροί») και ολοκληρώθηκε το 1834. Σε αυτήν την εκδοχή, η Αγάφια λέει το  πολυπόθητο «ναι» σε τέσσερις προτάσεις γάμου. Αβέβαιος για το έργο, ο Γκόγκολ το εγκατέλειψε για να γράψει τον «Κυβερνητικό Επιθεωρητή», που έκανε πρεμιέρα τον Απρίλιο του 1836. Αμέσως μετά ο Γκόγκολ άφησε τη Ρωσία και περιπλανήθηκε στην Ευρώπη με το γέλιο του κοινού του «Επιθεωρητή» να αντηχεί στ’ αυτιά του. Οι κριτικοί το χαντάκωσαν, αλλά το κοινό κατέφθανε στα θέατρα σε σμήνη και ανάμεσά τους ο Τσάρος Νικόλαος .  Προκλήθηκε δημοσιότητα και υστερία από το έργο, αποτέλεσμα για το οποίο

Σημείωμα του Σκηνοθέτη Νικόλα Σπανού ΓΡΑΜΜΑ Σ’ ΈΝΑ ΦΙΛΟ Ivanov AA, Δύο ημιτελή σχέδια-πορτρέτα του Nικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ, ακουαρέλα. 1840. Αγαπητέ Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ,  Φίλε Κόλια, μου επιτρέπεις θαρρώ να σε αποκαλώ φίλο• και πώς θα μπορούσα άλλωστε να μη νιώθω φίλος σου, όταν το ίδιο σου το έργο έχει στοιχειώσει τόσο πολύ τη ζωή μου και πόσο μάλλον τώρα που ετοιμαζόμαστε να ανεβάσουμε σε παράσταση το «Γάμο». Ήθελα να σου γράψω αλλά μου πήρε πολλά χρόνια για να τελειώσω αυτό το γράμμα. Όμως ήρθε η κατάλληλη στιγμή. Μπορεί να σου φανεί αστείο, αλλά κάποτε αγόραζα τα βιβλία σου και τα άφηνα να σκονίζονται στη βιβλιοθήκη μου. Δίσταζα. Έβλεπα τη φωτογραφία σου στο οπισθόφυλλο με αυτό το στρογγυλό πρόσωπο , τα ίσια μαλλιά, το λεπτό μουστακάκι και τα σπινθηροβόλα σου μάτια να τρυπούν μέσα μου σαν να ‘σαι ένας γνωστός άγνωστος, να με κοιτούν με το ύφος ενός δανδή που δεν είναι δανδής, ενός μποέμ που δεν είναι μποέμ, ενός αριστοκράτη που δεν